geçen cumartesi tarabya'da tarzını beğendiğim bir çocuk yuvasında (atölye), yuvanın sahibi ve yöneticisi psk Başak Kerimoğlu'nun biraraya getirdiği annebabalarla bir söyleşi yaptım. Son bir kaç yılda, daha ziyade istanbul dışında yaptığım bu tip annebaba konuşmalarını istanbulda yapmayı unutmuşum... Gerçek anlamda bir söyleşi oldu, en çok ben konuştum, ama benden başka konuşanlar da oldu. Hiç bir sorunu fazla çözemedik ama, benim kafamda yeni sorular ve yeni cevaplar doğurduğu için tatminkar oldu:)
konuşmada "ayrılık"ın çocukluk çağının ana teması olduğunu ben de bir kez daha hatırladım. Ana tema ne demek? davranışlardaki değişikliklerin, anne ve babaların tutumlarını, çocukların hislerini belirliypr demek... bu blog'un karikatürü de ayrılıkla ilgili. Bu "post"un başlığı da Shakespeare'in bir dizesinden zaten...
